De angst voorbij

‘Nee, ik ben niet bang, angst ken ik bijna niet.’ Dat beweerde ik vroeger gemakkelijk. Totdat ik op enig moment ontdekte dat er wel angst in mijn leven was. Toen begon ik mijn angst te voelen. Dat was ook het begin van een andere levensweg, een weg van angst naar liefde. Die begon met de acceptatie van angst.

Angst en onveiligheid zijn grote thema’s. In wiens leven spelen ze niet? En angst kan veel vormen aannemen. Je kunt bang zijn fouten te maken, bang om waardeloos gevonden te worden, bang zijn voor je baas. Misschien is er angst dat je niet genoeg geld hebt, angst voor ziekte, angst voor de toekomst van je kinderen en uiteindelijk angst voor de dood. Vaak gaat angst gepaard met onveiligheid. Wie als kind in de opvoeding affectief verwaarloosd is en onvoldoende veiligheid heeft ervaren in de vroege jeugd, kan daar als volwassene nog steeds last van hebben.

Van alle gevoelens is angst de allergrootste en meest lastige. Misschien ontken je dat er angst is in je leven of zou je deze liefst willen verbannen, zoals ik zelf lange tijd heb gedaan. Misschien is angst ook wel een gebrek aan vertrouwen. Vertrouwen in de ander, vertrouwen in jezelf, vertrouwen in het leven. Dat is essentieel. Achter al deze angsten en zorgen ligt dan een existentiële angst. En dat is de angst om een plek te mogen hebben op aarde en te mogen leven in plaats van te overleven. Nog sterker: het is de angst het leven te mogen omarmen, lief te hebben, dankbaar te zijn en volop te genieten. Angst weerhoudt je er uiteindelijk van te veranderen, plezier en genegenheid te ervaren, luchtig te leven en humor te tonen. Angst is dus een groot obstakel op de weg naar wie je ten diepste bent. Kun je ervan afkomen?

Angst is niet zoiets als hoofdpijn, die verdwijnt als je een aspirientje slikt. Angst laat zich niet zomaar uitgummen. Het geheim is je angst te aanvaarden, te voelen en er een relatie mee aan te gaan. Angst heeft namelijk een boodschap voor jou, dat is het goede nieuws. Ze vraagt erom gezien en aanvaard te worden. Het is net als een kind. Als een kind gedragsproblemen heeft, sturen de ouders hun kind ook niet weg omdat het lastig zou zijn. Als een leerling leerproblemen heeft, laat de leraar het kind ook niet aan zijn lot over, maar geeft hij juist extra aandacht, liefdevolle aandacht. Zo is het ook met angst. Ook die verdient extra aandacht, liefdevolle aandacht. Als het tegemoet wordt getreden met mildheid wordt je angst op den duur vanzelf zachter en is dan minder overheersend; je hebt er dan een relatie mee gelegd.

Als angst met aandacht tegemoet wordt getreden kun je deze gaan voelen. Daar begint het mee. Nee, het is niet masochistisch om je angst te gaan voelen. Het is een weg van voelen, durven voelen waar angst in je lijf zit, wat het met je doet, welke onrust het geeft en welke blokkades het opwerpt. Het voelen van je angst en het leggen van contact ermee opent een weg naar zelfvertrouwen, een weg naar jezelf. Daarvoor is het nodig in je lichaam aanwezig te zijn, te durven voelen en ook nog een stevige en stabiele verbinding te maken met de aarde. Dit alles kan je helpen te ervaren dat jij ook bestaansrecht hebt, het recht om er te mogen zijn, te leven en je eigen plek in te nemen.

Wie ruimte maakt voor angst, betreedt een weg van verandering. Het is de weg van angst naar liefde. Het is een weg waar steeds meer ruimte komt voor liefde. Liefde voor jezelf, liefde voor de ander. Liefde van het hart. En deze onvoorwaardelijke vorm van liefde helpt je de angst achter je te laten en tot zwijgen te brengen.