Gastblog door: Charlotte Riem Vis
‘Joh, ik zou al na twee uur helemaal gek worden!’ ‘Jeetje, hoe heb je dat volgehouden?’ ‘Nou, de volgende stap is je hoofd kaalscheren en boeddhist worden …’ Allemaal reacties van bekenden op mijn deelname aan de retraite De helende kracht van stilte in Steyl, een dorpje aan de Maas in Noord-Limburg.
En weet je wat nou zo bijzonder is, ik heb er van genoten! Vijf dagen niet spreken, al die tijd geen gebabbel of serieuze discussies, niets van je afpraten of even bijkletsen. Maar stilte, heerlijke rust. En daarmee tegelijkertijd je zintuigen op scherp, opeens details zien, kleine geluiden horen, herfstwind, -zon of -regen voelen, open staan voor alles wat langskomt.
In de retraite die Ton Roumen begeleidde werden we zachtmoedig aan de hand meegenomen naar dat wat er zich vanbinnen afspeelt. Door de dag te starten met wat oosterse gymnastiekoefeningen en een korte meditatie keerden we naar binnen. Emoties kregen de ruimte, kwamen langs en dreven over. Gedachten zeilden voorbij. Na het ontbijt in stilte kwam je bij de ochtend sessie weer een stap verder. De begeleidende woorden van Ton boden houvast om je focus nog meer naar binnen te richten.
En de uren die je daarna zelf kon invullen gaven alle ruimte aan overgave aan het nu. Buiten wandelen in de schitterende kruidentuin, met een boek opgekruld in een leunstoel en af en toe een blik op de Maas of met de pont naar de overkant en genieten van het heerlijke herfstweer.
Bij de warme maaltijd om 12 uur ontdekten we dat er heel veel contact kan zijn als je níet met elkaar praat. Een blik, een gebaar of een glimlach zeiden vaak meer dan genoeg en boden onderling een veilig gevoel.
De middagsessie was opnieuw een goede oefening in meditatie. Na een deel zittend gingen we in de ruimte twintig minuten lopend mediteren om er, weer terug op onze plaats, mee verder te gaan. En per dag merk je hoeveel gemakkelijker je je aandacht naar binnen kan richten en de tijd z’n eigen loop neemt. Als na de broodmaaltijd om 18 uur we voor de laatste keer die dag samenkomen eindigt Ton de meditatie met muziek die je rustig maakt en je zachtjes de avond inleidt.
Ja, het heeft me goed gedaan. Ik heb deze retraite ervaren als een soort schoonmaken van de ziel, een innerlijke massage, eigenlijk een groot cadeau aan mezelf. Stilte geeft rust én weerbaarheid, vrede én kracht. En dat wens je toch eenieder toe?
Wat een mooi, helder en herkenbaar verslag! Het was voor mij ook een zeer positieve, onvergetelijke ervaring. Als inwoner van Amsterdam met een gezin van drie jonge kinderen en twee honden was ‘stilte ervaren’ voor mij een avontuur. Ik ben ontzettend blij dat ik dit avontuur ben aangegaan. Ik kan het iedereen aanraden. Dank voor het optekenen, Charlotte!
Graag sluit ik me aan bij de reactie van Marianne, heel fijn om een
gedeelde ervaring zo mooi verwoord na te kunnen lezen. Ook ik heb genoten
van de vredige stilte die uitnodigde tot verinnerlijking. Belangrijk
element daarbij was de rustige en veilige manier waarop Ton ons als groep
door de dagen leidde. Het is inderdaad een weldaad voor de ziel, een
cadeau aan jezelf, zo’n retraite in stilte. Na inmiddels enkele weken
terug in de gewone wereld, met alle hectiek die ook zijn fijne kanten
heeft, kijk ik al weer uit naar een volgende uitstap in de stilte.