Een ooggetuige hoort vijf schoten. Ze gaat naar buiten en ziet hem op de grond liggen met een bloedend gezicht. Ze pakt zijn hand en houdt die vast. Ze kan niet met hem praten, wel tegen hem. De ooggetuige kan weinig doen. Het weinige dat ze kan doen is veel: zijn hand vasthouden en tegen hem praten.
De plek waar Peter R. de Vries is neerschoten verandert in een gedenkplek, met bloemen en kaarsen. Een ritueel. Rituelen hebben een meerwaarde op breekpunten van het leven. Ook nu. Ze bieden de mogelijkheid om dat wat niet te bevatten is – dood, lijden en ongerijmdheid – perspectief te geven. Rituelen vormen een sleutel naar hoop, troost, veerkracht en verbondenheid. Als mensen niets meer kunnen doen, machteloos staan en geconfronteerd worden met de kwetsbaarheid en eindigheid van het leven, buigen ze hun hoofd, openen hun handen en transformeren hun machteloosheid in een ritueel. Ze steken een kaars aan – met de hand. Dat is een uiterst simpele handeling, de betekenis ervan is echter niet te bevatten. Het is een krachtig teken van hoop en verbinding, van vrede.
De aantrekkingskracht van bidden is kennelijk zo sterk dat ze geen onderscheid maakt tussen gelovigen en ongelovigen.
Behalve de kaars zijn er gebeden. Dat de christelijke krant Het Nederlands Dagblad een gebed publiceerde voor Peter R. de Vries is mooi, maar ook niet verrassend omdat het in hun journalistieke concept past. Minder verrassend is dat kerkelijke en gelovige mensen bidden of oproepen tot gebed. Zij die wat meer afstand hebben tot een bepaald geloof en zelfs politici roepen op om te bidden voor zijn leven en een goede afloop. Door hun handen ineen te vouwen hopen mensen dat er andere, helende krachten werkzaam worden die het concrete handelen overstijgen. Kennelijk is er een universele aantrekkingskracht van het gebed, die zo sterk is dat ze geen onderscheid maakt tussen gelovigen en ongelovigen.
Een hand kan een andere hand vasthouden en op die manier iemand troosten. In contrast daarmee kan de vinger van een hand een trekker van een pistool overhalen. Twee handen die twee werelden vertegenwoordigen die haaks op elkaar staan. Het verschil tussen goed en kwaad. Na dinsdagavond klinkt in Nederland de stem van vrede, hoop, troost, leven en verbondenheid luid. Hopelijk blijft die nog lang nagalmen.
