Regelmatig geef ik retraites in kloosters. Behalve de deelnemers ontmoet ik daar religieuzen. Ik hoorde dat twee kloosterlingen binnen hun orde verhuizen en in een ander klooster gaan leven met nieuwe uitdagingen. Een nieuwe stap. Aangewakkerd door dit nieuws ging ik kijken door de bril van stappen zetten. Ik hoorde dat het gevecht van een voormalige collega met haar ex-man, van wie ze al acht jaar gescheiden is, nu echt is afgelopen en tot rust is gekomen. Vrienden lieten weten sinds kort te zijn verhuisd. Ook een stap. En onze jongste zoon heeft na lang zoeken een bijbaantje als vakkenvuller gevonden. Ook een hele stap.
Stappen moet je nemen. Als we dat niet doen, kunnen we niet groeien. Vaak echter durven we die niet te zetten. Dan is er angst of behoudzucht in het spel – behoudzucht is ook angst – en blijven we gebonden aan ons ‘oude’ leven. Om te weten welke stappen gezet moet worden, moet je voelen en uit je comfortzone stappen, naar binnen keren om je hoop, je verlangen, je verdriet, je teleurstelling, je boosheid te voelen. Dan kun je ervaren dat daar een aanwijzing in ligt voor de te zetten stap. Corona biedt ruimte voor dat inzicht. Je kunt gaan investeren, in jezelf, je relatie, je werk. Zelf heb ik de afgelopen maanden de tijd gehad om mijn laatste boek goed af te kunnen ronden en heb ik mijn retraites verder kunnen ontwikkelen en verdiepen. Dankjewel.
Tijden van tegenslag zijn periodes van groei.
Corona lijkt een tijd van tegenslag. Maar tijden van tegenslag zijn periodes van groei. Dat is de boodschap van rabbi Twerski, die publiceert over jodendom, morele thema’s en persoonlijke ontwikkeling. De rabbi las een artikel over kreeften waarin stond dat het zachte beesten zijn die in een harde, stugge schelp leven die niet kan uitzetten. Maar hoe kan een kreeft dan groeien? Als een kreeft groeit, wordt zijn schelp te krap. Het dier komt onder druk te staan en voelt zich niet meer comfortabel. De kreeft werpt zijn schelp af en krijgt een nieuwe. Na een tijdje voelt ook die nieuwe schelp niet meer comfortabel. Hij krijgt weer een nieuwe. Dit herhaalt de kreeft verschillende keren. De stimulans voor de kreeft om te groeien is dat hij zich niet meer comfortabel voelt. Hij ervaart een crisis. Als kreeften artsen hadden zouden ze nooit groeien, zegt de rabbi. Want elke keer als het dier zich niet prettig voelt, zou de arts hem een pijnstiller geven. Zo voelt hij zich prima en hoeft hij nooit zijn schelpenschild af te gooien.
Tijden van ogenschijnlijke tegenslag – zoals corona – blijken periodes van groei te zijn. Dat kun je vervelend vinden of als een stimulans zien van je eigen innerlijke, borrelende proces dat jou motiveert je schelp af te werpen.
