Vakantietijd is verhalentijd. Tijdens de vakantieperiode zal de maandagochtendcolumn telkens uit een inspirerend verhaal bestaan. Dit keer een verhaal dat laat zien dat geluk niet ver verwijderd is en dichterbij dan je denkt.
Toen het heelal uit de Oneindigheid te voorschijn was gekomen, bevonden de mensen zich nog in een staat van oneindige scheppingskracht, dicht bij God. Maar God wilde dat de mens zich tot een zelfstandig schepsel zou ontwikkelen, en creëerde daarom de aarde als woonplaats voor de mensen.
‘Maar hoe voorkomen we dat de mensen steeds terugkeren naar de hemel?’ vroeg de aartsengel Gabriël zich af. ‘Want ze moeten nu wel blijven waar ze zijn om zich verder te ontwikkelen.’
God en de andere aartsengelen knikten en dachten na over wat ze konden doen om de mens op aarde te houden.
De engel Michaël zei: ‘We moeten de hemel afsluiten.’
‘Maar waar laten we dan de sleutel?’ vroeg Gabriël.
Michaël antwoordde: ‘We moeten de sleutel ergens verstoppen waar de mensen hem niet kunnen vinden’
‘We zouden de sleutel op de bodem van de diepste oceaan kunnen leggen,’ stelde de engel Rafaël voor.
‘Maar God zei: ‘Ik ken de mensen, daar zullen ze hem zeker vinden.’
‘Dan verstoppen we de sleutel onder de sneeuw op de top van de hoogste berg,’ zei de engel Uriël.
God antwoordde: ‘Ook daar zullen ze hem vinden.’
‘En de in de verste uithoek van het heelal?’ vroeg de engel Ezechiël
God antwoordde: ‘Ook daar zullen ze hem vinden.’
Toen nam Gabriël weer het woord: ‘Ik weet wat we moeten doen. We verstoppen de sleutel in het hart van de mens!’
En toe zei God zei: ‘Ja, laten we dat doen. De mensen vinden de sleutel eerder op de bodem van de diepste oceaan, of op de top van de hoogste berg, of in de verste uithoek van het heelal dan in hun eigen hart. Maar als ze hem in hun eigen hart vinden, dan zullen ze hem ook mogen gebruiken!’
Dit verhaal wordt verteld door Erich Kaniok en is te lezen in: Sleutels tot het hart.
