Opeens is je getypte tekst of een andere belangrijke handeling in de diepte van de computer verdwenen. Dat is vast een bekende ervaring. Mij overkwam het vorige week, rond het verschijnen van mijn nieuwste boek Omarm jezelf. De mensen die ik niet dagelijks zie, kon ik dit nieuws via de social media laten weten. En ja hoor, de opgestoken duimpjes en felicitaties stroomden binnen. Ik nam ze graag in ontvangst. Toen deed ik iets doms. Met mijn muis ging ik op de verkeerde knop staan en verwijderde per ongeluk het bericht inclusief al die aardige reacties. Nog even gegoogeld of een verwijdering te herstellen is, maar dat bleek niet mogelijk. Mijn vrolijke stemming maakte plaats voor chagrijn. Ik had die leuke reacties nog even willen vasthouden, eventueel op willen reageren. Dat kon nu niet meer. Wat nu?
Als er iets vervelends gebeurt en mijn humeur onder nul dreigt zakken pas ik een levenslesje toe. In zo’n geval vraag ik mezelf af of het écht erg is wat er is gebeurd. Die vraag kon ik gelukkig ontkennend beantwoorden. Ik heb nog steeds een bed, een belegde boterham en lieve mensen om me heen. Mijn leven wordt niet bedreigd. Dat is al een hele opluchting. Het incident leerde me ook, dat je niet moet willen vasthouden. Positieve reacties ontvangen, dankjewel zeggen en ook weer loslaten. Dat is de route voor de ziel.
Als er iets vervelends gebeurt pas ik een levenslesje toe en vraag me af of het écht erg is wat er is gebeurd
Mijn zojuist uitgekomen boek reikt mij een simpele levensles aan die nu om toepassing vraagt: omarm jezelf, wordt mild en knipoog naar alles wat er gebeurt. Kijk: zo wordt wel scherp duidelijk hoe het met mijn ego is gesteld. Dat is toch weer groter dan ik denk. Iedere keer is er weer die pop-up van het ego. Andermaal moet ik glimlachen. Een van de zich herhalende motieven in mijn boek is nu juist dat ons dekselse ego telkens verhindert dat ons ware zelf de kans krijgt en zich mag tonen.
Doe ik zelf wel wat ik zeg? Hoe is het gesteld met mijn ego, luidt mijn confronterende Gretchenfrage. En kun je voorleven wat voor jou van waarde is? Practice what you preach. De voorbeelden, dat dit vaak niet lukt, zijn genoegzaam bekend. De arts die zijn patiënten adviseert niet te roken en zelf na werktijd een sigaret opsteekt. De strenggelovige dominee die vanaf de kansel zijn kerkgangers verbiedt op zondagavond naar Studio Sport te kijken, maar zelf ’s avonds de deurtjes van het dressoir opent om naar de verrichtingen van Ajax en Feijenoord te kijken. De goeroe die zegt dat je je ego moet loslaten maar ondertussen Rolex horloges en dure auto’s verzamelt.
Nu kan ik mijn eigen boek nog wel een keer lezen om beter te beseffen hoe dat zit met mijn ego en mijn zelf. Maar toch zal blijken dat het dagelijkse leven de meest leerzame cursus voor de ziel biedt. Een cursus in drie stappen: ontvangen, dankjewel zeggen en loslaten.
Het dagelijks leven als leerschool en de diepte van de computer als strenge leermeester met een cursus gevorderde informatica voor de ziel.
Abonneer je gratis op de maandagochtendcolumn (via de rechterbalk) en ontvang elke maandagmiddag het blog van die ochtend.
