De zestienjarige klimaatactiviste Greta Thunberg valt op: haar duidelijke boodschap in combinatie met haar jeugdige leeftijd is opmerkelijk. Minstens zo opmerkelijk is de emotionele lading waarmee ze haar boodschap verwoordt. Tijdens de afgelopen VN klimaattop in New York merk je haar verbijstering, angst en boosheid. Bij het publiek roept dat ook weer emotionele reacties op. Enerzijds is er enthousiasme, wordt ze bejubeld en op handen gedragen, anderzijds is er irritatie, cynisme en afwijzing.
Kennelijk zijn mensen emotioneler dan we denken. We juichen als onze favoriete sporter of sportploeg een medaille haalt. We zijn verontwaardigd over oorlogen en conflicten en treuren over de doden. Ook op ons werk spelen emoties een rol. Je bent zenuwachtig voor je presentatie, blij over een succesvol gesprek met een klant, teleurgesteld als dat mooie project aan jou voorbij gaat
Er is een eeuwenoud beeld dat de ratio onze emoties beteugelt. Daardoor blijft het leven overzichtelijk en beheersbaar. Dat is wel zo veilig. Als onze emoties niet worden beteugeld, krijgen ze vrij spel en wordt het leven onvoorspelbaar. Dat is griezelig. Emoties zijn bepaald ongemakkelijk en we vinden het moeilijk ermee om te gaan: we negeren of blokkeren ze liever.
Als we emoties onderdrukken en niet voelen, lijkt het alsof we ze veilig hebben weggestopt, maar dat is niet zo: het zorgt juist voor spanning en kan zelfs leiden tot verzwakking van het immuunsysteem. Als we emoties niet voelen en uiten negeren we bovendien een groot deel van onszelf en snijden we ons af van een wezenlijk deel van onszelf. Emoties zijn een krachtige bron van vitaliteit: als we ze voelen en uiten, gaat het leven in ons bewegen.
Emoties zorgen voor een ander soort informatie en energie dan rationaliteit. Ze maken het mogelijk anders in het leven te staan.
Emoties zorgen voor een ander soort informatie en energie dan rationaliteit. Ze maken het mogelijk anders in het leven te staan. Met onze emoties kunnen we maar beter in contact zijn en deze gebruiken. Huilen lucht op en na een huilbui kunnen we weer verder. Met boosheid geef je je grenzen aan en het zet je aan om iets aan de situatie te veranderen. En waarom zou je je blijdschap over het behaalde succes niet mogen voelen en uiten en mag angst niet gevoeld en geuit worden. Angst die wordt weggestopt kan ‘ondergronds’ verder woekeren; dat kan leiden tot frustratie.
Emoties zijn niet verkeerd of gevaarlijk. Dat denken we vaak. We hebben het over onderbuikgevoelens en dat heeft bepaald een negatieve lading, maar de buik is nu juist een bron van leven. Vitale processen vinden er plaats: ons leven begint er en het eten wordt er verteerd. De buik, zetel van emoties, is een bron van vitaliteit. Emoties ruimte geven, is je leven ruimte geven. Dat geeft spankracht en vitaliteit. Het leven wordt alleen maar leuker.
