Vakantietijd is verhalentijd. Tijdens de vakantieperiode zal de maandagochtendcolumn telkens uit een inspirerend verhaal bestaan. Vandaag een verhaal dat laat zien dat je niet telkens harder hoeft te werken en meer geld hoeft te verdienen; je kunt ook tevreden zijn met wat je hebt en dan kun je genieten.
Een rijke ondernemer uit New York stond tijdens zijn vakantie op de pier van een haven in een zonnig vissersplaatsje in Mexico, toen een kleine boot met een visser aanmeerde. De huid van de visser was gebruind en verweerd door zon, zee en wind. In de boot lagen enkele grote vissen. De visser ging rustig naast zijn boot zitten en het leek of hij geen haast had iets te gaan doen. De Amerikaan liep naar de visser, complimenteerde hem met de vangst en vroeg hoe lang het duurde om ze te vangen. De visser antwoordde: ‘Een uurtje of twee.’ Vervolgens vroeg de ondernemer waarom hij nu niet aan het vissen was. ‘Omdat ik voor vandaag genoeg vis gevangen heb,’ antwoordde de visser.De ondernemer vroeg: ‘Als het maar een paar uurtjes duurt om deze heerlijke vis te vangen, waarom ben je dan niet langer gebleven om meer vis te vangen?’ De visser legde uit dat deze vangst genoeg was om zijn gezin te voeden, waarop de ondernemer vroeg: ‘Maar wat doe je dan met de rest van je tijd?’ De visser antwoordde: ‘Ik slaap uit, vis wat, speel met mijn kinderen en houd een siësta met mijn vrouw. Ook wandel ik iedere avond naar het dorp, waar ik met mijn vrienden wijn drink en gitaar speel.’ In de reactie van de ondernemer liet hij zijn ongenoegen blijken: ‘Je zou meer tijd moeten besteden aan visserij en met de opbrengst een grotere boot kopen. Met de opbrengst van de grotere boot kun je meerdere boten kopen. Uiteindelijk heb je dan een vloot vissersboten. In plaats van het verkopen van je vangst via een tussenpersoon zou je direct kunnen verkopen aan de visverwerker. En uiteindelijk open je je eigen visconservenfabriek. Je hebt dan de controle over het product, de verwerking en de distributie. Hierdoor kun je dit kleine vissersdorp achterlaten en kunnen verhuizen naar Mexico City, daarna naar Los Angeles, en uiteindelijk naar New York City, waarvandaan je je groeiende onderneming kunt leiden.’
De visser vroeg: ‘Maar mijnheer, hoe lang zal dit allemaal duren?’
De Amerikaan antwoordde: ‘Vijftien tot twintig jaar.’
‘Maar wat dan, mijnheer?’ vroeg de visser.
De Amerikaan glimlachte en zei: ‘Dan breekt de beste tijd aan. Als de tijd rijp is, kun je een beursgang aankondigen, verkoop je de aandelen van het bedrijf aan het publiek en word je heel rijk. Je zou miljoenen gaan verdienen, en wordt net zo rijk als ik.’
‘Miljoenen, mijnheer, en dan?’
‘Dan zou je met pensioen kunnen gaan. Verhuizen naar een klein vissersdorp waar je kan uitslapen, een beetje vissen, spelen met je kinderen en een siësta houden met je vrouw. En ‘s avonds kun je naar het dorp wandelen, waar je wijn kunt drinken en gitaar kunt spelen met je vrienden. Je zou rustig van het leven kunnen gaan genieten!, antwoordde de ondernemer.’
‘Wat denkt u dat ik nu dan aan het doen ben?’ vroeg de visser.