Dat Pasen tegenwoordig gemakkelijk wordt geassocieerd met de mogelijkheid van een bezoek aan een Outlet Centrum is misschien voor menigeen een nogal sterke reactie op de traditionele en onbegrijpelijke duiding van Pasen dat christenen de opstanding van Jezus herdenken. Dat is wat je ziet als je door een christelijke bril kijkt. Je kunt ook door een niet-christelijke bril kijken. Dan is Pasen een alledaagse menselijke ervaring. Een ervaring die doortrokken is van lijden en de vraag doet stellen hoe je daarmee kunt omgaan. Pasen beschrijft de existentiële, reële en herkenbare dagelijkse werkelijkheid.
Het verhaal van Goede Vrijdag en Pasen laat zien hoe mensen zijn. Het is een alledaags verhaal. De bange man die zijn verantwoordelijkheid niet durft te nemen, anderen laat beslissen en zijn handen in onschuld wast is als Pilatus. Iemand die de ander laat vallen is als Judas. Iemand die een ander verzorgt is als Veronica die het gehavende en bebloede gezicht van Jezus wast. Hij die niet langer toeschouwer is, is als Simon van Cyrene die door de Romeinen gemaand wordt het kruis van Jezus te dragen en zo deelnemer aan het verhaal wordt. Zij die zorgen voor ernstig zieken en gestorvenen zijn als de vrouwen die de zorg voor Jezus op zich nemen als ze na zijn dood zijn lichaam liefdevol balsemen.
In het lijdensverhaal spelen bedenkelijke menselijke eigenschappen een rol, maar gelukkig ook medemenselijkheid.
En dan Jezus. Die krijgt de volle laag van gemene menselijkheid over zich heen zoals vernedering, geweld, jaloezie, marteling en tenslotte de kruisiging. Ach, in dit verhaal spelen alle bedenkelijke menselijke eigenschappen en bijbehorend gedrag een rol, maar gelukkig ook medemenselijkheid van diegenen die het beste voor hebben met anderen. Goede Vrijdag en Pasen vormen samen een diep menselijk verhaal met zowat alle existentiële thema’s die te bedenken zijn.
Je kunt ook door een religieuze bril kijken en dan zie je een transcendente, overstijgende dimensie. Die is aan de orde als Jezus over zijn hemelse Vader spreekt. Op het kruis legt Jezus zijn geest in Zijn handen. En Zijn wil mag geschieden. Het kruis blijkt het diepste en dramatische symbool van lijden. Tegelijkertijd geldt het als een poort naar de verbinding met het Goddelijke, met de Vader. Dat is een verbinding met liefde, vrede en licht. Deze poort is de ultieme overgave aan het leven, aan het lijden. De uitdaging van Pasen is door het lijden heen te gaan, je erdoor heen te mediteren en verbinding te maken met God, zodat er licht kan schijnen op duisternis in het leven.
