Mensen keren terug van vakantie. Sommigen vertellen over de pech die ze hadden door de grote hitte of heftig noodweer. Gelukkig komen de meesten opgeladen terug, boordevol plannen en het voornemen nieuwe stappen te gaan zetten. Soms is het inderdaad nodig een reuze stap te zetten, als er een nieuwe baan is aanvaard of als je gaat emigreren. Maar doorgaans is het verstandiger kleine stapjes te zetten wil je succesvol zijn.
Een cliënt van mij nam zich een poos geleden voor om hatha-yoga te gaan beoefenen, wel twee of drie keer per week. Wat zijn nu een paar uren als je zeker weet, dat je daar relaxter en fitter van wordt? De eerste week ging hij enthousiast naar zijn lessen. De week erna was de motivatie minder en ging hij nog maar één keer. De spierpijn als gevolg van de oefeningen werkten ook niet bepaald motiverend. Na een maand moest hij constateren dat hij vaker níet dan wél was geweest. Hij was te ambitieus geweest en wilde stoppen.
In plaats van een paar keer yoga per week kunnen we beginnen twee keer in de week enkele minuten te reserveren voor oefeningen. Dit klinkt misschien vreemd, maar wie twee keer per week een korte zonnegroet doet, geniet daar zo van dat hij al snel naar meer verlangt. En wie kan blijven genieten door deze geleidelijke opbouw, voegt daar dan vast nog een houding aan toe, tot hij een uur aan yoga doet, moeiteloos en met plezier. Deze methode heet Kaizen, Japans voor ‘veranderen naar beter’ of ‘blijvende verbetering’.
Bij het nemen van kleine stapjes gaan we om het angst aanwakkerende deel van ons brein heen en kunnen we onze creativiteit blijven gebruiken.
Het succes van het zetten van kleine stapjes is te verklaren uit de werking van ons brein. Bij elke ingrijpende verandering die we willen doorvoeren, komt het deel van de hersenen in actie, dat zich richt op overleven. Dit deel ziet elke grote verandering als gevaar en bereidt ons, net als in de dierenwereld, voor op een gevecht, een vlucht of het doet ons verstijven van schrik. Het zijn overleveringsmechanismen. Door deze stressreactie hebben we geen toegang tot het creatieve en rationele deel van onze hersenen dat ons kan helpen bij het succesvol doorvoeren van de gewenste verandering.
Bij het nemen van kleine stapjes gaan we om het angst aanwakkerende deel van ons brein heen en kunnen we onze creativiteit blijven gebruiken. Daar komt nog bij dat het zetten van kleine stapjes helpt om geaard te blijven, wat nodig is om succesvol te kunnen zijn in wat je onderneemt. Je zet je stevige stappen voetje voor voetje en gaat dus niet uit je dak. Alsof de aarde je veilig draagt en je leven vertraagt en het brein daarbij je maatje is, want dat vindt kleine stapjes fijn.
