Als ik online kleding wil kopen, is er iets dat me tegenhoudt. Dat heeft te maken met mijn jeugd. Als ik nieuwe kleding nodig had, ging mijn vader die met mij kopen. Toen ik als klein kind een mooie blouse zag, keek mijn vader bedenkelijk toen hij aan de stof voelde. Zijn vader was kleermaker en had zijn kennis over weefsels op hem overgedragen. Kleding moet je kunnen voelen. Daarom koop ik liever in een lokale, fysieke winkel, waarbij je zintuigen je kunnen helpen en er direct contact is met de verkoper. Had ik dat ook maar gedaan toen ik een nieuwe laptop kocht.
Want die toonde vanaf de aankoop problemen. Om de haverklap werd de internetverbinding verbroken. Ik belde met de online elektronicawinkel waar ik hem had gekocht. Ik moest het apparaat opsturen voor reparatie. Toen de laptop na ruim drie weken terugkwam, was het euvel nog niet verholpen. Hij moest voor een tweede keer worden gerepareerd. En ook nog een derde keer. Ik heb heel wat keren gebeld, in de wacht gestaan en me suf gemaild, maar zicht op het probleem was er niet, laat staan een oplossing. Ik vroeg een technicus uit mijn kennissenkring in de buurt om te komen. Nadat hij allerlei functies had doorgemeten, concludeerde hij dat het aan de communicatie tussen het modem en de laptop lag. Het probleem was zo opgelost. Tegenwoordig koop ik mijn elektrische apparaten gewoon ouderwets in de fysieke winkel in de buurt. Persoonlijk contact is een verademing vergeleken met contact via de telefoon of de mail.
Persoonlijk contact is een verademing vergeleken met contact via de telefoon of de mail
We wonen in een wereld waarin we met gemak producten en diensten van ver kunnen bestellen. En dat kan goedgaan. Maar afstand kan ook een probleem worden, als je stof niet kunt voelen of als je product niet werkt. Digitalisering kan meer problemen veroorzaken dan oplossen. De zorgtoeslagaffaire maakt duidelijk dat de belastingdienst profielen van mensen opstelde die frauduleus zouden kunnen handelen. Daar bleek zowat niets van te kloppen. Niemand van de belastingdienst kende de burgers of sprak met hen. Ze pasten slechts binnen een bepaald profiel. Er was geen menselijke maat.
Terug naar mijn vader. Nu niet over het voelen van stoffen maar over zijn werk als belastingambtenaar. Bij verschil van mening met een belastingbetaler was er de uitnodiging voor een gesprek. Hij ging het gesprek aan. Niet op basis van profielen door een computer gegenereerd, maar met open vizier. Alhoewel ik in tegenstelling tot mijn vader in het internettijdperk leef, heb ik wat dit betreft een aardje naar mijn vaartje en deel ik zijn sterke voorkeur voor persoonlijk contact waarbij je de lichaamstaal van de ander ervaart.
