Alsof thema’s soms in de lucht hangen en meerdere mensen met eenzelfde vraag worstelen. Dat heb ik afgelopen week ervaren. Ik ontmoette twee mensen die, onafhankelijk van elkaar, al langer twijfelen of ze met hun baan moeten doorgaan. Ze namen een rigoureuze beslissing.
Degenen die ik ontmoette maakten mee dat de organisatie waarin ze werkten steeds minder inspirerend werd en steeds zwaarder ging drukken. Ze gingen steeds meer de benauwdheid ervan ervaren en kregen last van collegiale conflicten, een toenemend aantal vergaderingen en groeiende papieren rompslomp. De beslissing om ermee te stoppen sluimerde al een jaar, of langer zelfs. Zo gaat dat vaak; dit soort beslissingen neem je niet van vandaag op morgen, omdat er vaak nog geen andere baan of nieuw perspectief is. En dan opeens is afgelopen week de beslissing genomen om toch te stoppen. Het werk drukt teveel, vreet je op en schaadt zelfs je gezondheid. Een grens is overschreden. Dat was al wel duidelijk, maar nu opeens is er het inzicht om zo niet verder te gaan. Een pijnlijke beslissing, maar ook een bevrijdende beslissing. Pijn en bevrijding hangen samen. En dat is Pasen.
Pasen is een lentefeest. En alle lentebeelden zijn erop van toepassing. De natuur ontwaakt en gaat groeien. Er komt nieuw leven. De lente betekent een bevrijding uit de winterse kou. In de lente is merkbaar dat de zon terugkomt, die geeft kiemkracht, levenskracht en vruchtbaarheid. Het ei staat symbool voor deze kiemkracht. Pasen is een christelijk feest maar staat in nauwe relatie met de Joodse traditie. Joden vieren tijdens hun Pesach de uittocht uit Egypte en de binnenkomst in Kanaän. Egypte betekent in het Hebreeuws: benauwenis. Ze verlaten de benauwenis van een periode van onderdrukking in Egypte en vieren de aankomst in Kanaän. Dat is bevrijdend, maar de geleden pijn wordt niet vergeten en krijgt een plaats.
Bevrijding veronderstelt ook dat er bevrijdende inzichten zijn. Die maken je wakker. Pasen is dus ook ontwaken. Het graf van de overleden Jezus breekt open. Dat wil zeggen dat je nu vrij bent, weer kunt ademen, weer kunt leven. Het leven is zelfs lichter geworden, je bent bevrijd. De zon breekt door en schenkt kiemkracht, levenskracht. Met Pasen kun je uit je ei kruipen, de vrijheid tegemoet. Een goddelijke vonk komt vrij als het licht in jou ontwaakt. Pasen is dus wakker worden en je bewust worden van het licht.
Dat is ook de ervaring van de mensen uit het genoemde voorbeeld. Ze kunnen niet meer verder in hun werk. Ze ervaren duisternis en benauwdheid. Weliswaar is er nog geen nieuw perspectief, maar zo je wil niet verder. Je gaat niet meer op de oude voet verder. Je staat op tegen de situatie van je werk. Dat is opstanding. Weliswaar word je geconfronteerd met deze pijn, maar breekt daar ook weer doorheen. De bewustwording van deze pijn geeft je een duwtje in de rug richting vrijheid. Het vraagt kracht en moed om zo’n beslissing te nemen. Maar je doet het. Je gaat in je kracht staan.
Door achter je besluit te gaan staan en dit te uiten is er voldoende kiemkracht om het besluit verder uit te werken vanuit het vertrouwen dat er in het universum voldoende steun is voor de verdere uitwerking.
