Vakantietijd is verhalentijd. Tijdens de vakantieperiode zal de maandagochtendcolumn telkens uit een inspirerend verhaal bestaan. Vandaag het verhaal van slager Ding die moeiteloos en doeltreffend runderen aan stukken snijdt. Dit beeld geldt ook voor mensen als ze zich gemakkelijk door het leven bewegen.
De tempel in het oude China is toe aan een nieuwe klok. Die krijgt ze ook. Ze zal volgens een traditioneel ritueel worden ingewijd. De klok is zojuist gegoten en rookt nog van warmte. In een rituele handeling zal deze worden afgekoeld met het bloed van een offerdier. Een grote mensenmassa en ook de vorst zijn bij deze ceremonie aanwezig. Slager Ding zal het rund ritueel slachten. Hij wordt alom geprezen voor zijn fraaie techniek bij het ontleden van runderen. Enthousiast legt hij aan de vorst uit waarom zijn mes na bijna twintig jaar trouwe dienst als slager nog steeds scherp is. Slager Ding legt uit hoe hij te werk gaat. ‘Toen ik pas begon met het ontleden van runderen, zag ik alleen maar hele runderen voor me. Na drie jaar zag ik ze niet meer als een geheel. Nu benader ik ze met mijn geest en bekijk ze niet meer met mijn ogen. Mijn zintuigen en bewuste geest hebben zich afgesloten en mijn geest voert me mee. De natuurlijke structuur van het dier volgend, geef ik dan een klap op de grote gewrichten, snijd ik in de grote openingen naar de manier waarop het beest in elkaar zit. Zenuwen, spieren, beenderen en gewrichten bieden nooit de minste weerstand, laat staan grote botten. Toch is het zo dat ik elke keer als ik op een ingewikkeld punt stoot en zie dat het moeilijk gaat worden, ik me voorzichtig inhoud. Ik kijk er strak naar en ga langzaam te werk. Heel zachtjes beweeg ik mijn mes en dan valt het geslachte dier als een klomp aarde die op de grond ploft uit elkaar. Een goede slager moet eens per jaar zijn hakmes vervangen omdat hij snijdt. Een middelmatige slager moet zijn hakmes eenmaal per maand vervangen. Ik daarentegen gebruik dit hakmes nu al negentien jaar en heb er duizenden runderen mee geslacht en in stukken gesneden. Toch is de snijkant nog net zo scherp als toen hij van de slijpsteen kwam. Wat is mijn geheim? Tussen de gewrichten van het rund is ruimte en daar snij ik met gemak doorheen. Met mijn mes dring ik naar binnen waar geen ruimte is en beweeg het vrij en scherp rond. Daarom gebruik ik dit mes al negentien jaar en is het nog zo scherp alsof het net geslepen is.’
Wij zijn het lemmet van slager Ding en de beenderen en gewrichtsbanden van het rund zijn de hindernissen en obstakels die we in het leven tegenkomen. Zoals het lemmet van slager Ding vlijmscherp blijft doordat het nooit een bot of gewrichtsband raakt, zo kunnen mensen zich gemakkelijk bewegen door de open ruimtes van het leven en de moeilijkheden vermijden die de geest schaden en het lichaam uitputten.