Vakantietijd, verhalentijd. Tijdens de vakantieperiode zal het maandagochtendblog van 9 juli tot en met 6 augustus telkens uit een kort of lang boeddhistisch verhaal bestaan over de vraag hoe je verlichting kunt bereiken.
Twee boeddhistische monniken waren samen op reis. Zij staken per boot een rivier over, en de veerman zei tegen hen: ‘Waar gaat de reis naartoe? Als jullie naar de stad daar boven de vallei gaan, doe het dan langzaam.’ Maar de oude monnik zei: ‘Als we het langzaam aan gaan doen, komen wij er nooit, want we hebben gehoord dat de stadspoort na zonsondergang gesloten is, en we hebben nog maar een uur of twee, en een enorme afstand te gaan. Als we het rustig aan doen, komen we er nooit op tijd aan en moeten we voor de poort blijven wachten. En buiten de stad is het gevaarlijk, vanwege de wilde dieren, dus zullen we ons wel moeten haasten.
De veerman zei: ‘Zoals u wilt, maar mijn ervaring is deze: zij die er de tijd voor nemen, komen er.’ De andere monnik hoorde dat. Hij was een jonge man en dacht: ‘Ik ken dit deel van het land niet, en de veerman kan wel eens gelijk hebben, het lijkt mij beter zijn raad op te volgen.’ Dus liep hij langzaam verder, op zijn gemak, alsof hij nergens naartoe hoefde, niet gehaast, als was het maar een ommetje.
De oude man haastte zich, begon snel te lopen. Hij droeg vele boeken met zich mee. En op een gegeven moment viel hij van vermoeidheid neer. De monnik die zich niet had gehaast, liep gewoon door en kwam aan.
De veerman was hen gevolgd en naderde de oude man. Hij lag aan de kant van de weg, zijn been was gebroken en hij bloedde. De veerman zei: ‘Ik heb je gezegd dat het altijd zo is geweest: Zij die langzaam gaan, komen er, en zij die gehaast zijn, zie altijd weer kans ergens te struikelen. De omgeving hier is gevaarlijk. De weg is hobbelig en je bent een oude man. En ik heb je gewaarschuwd, maar je wilde er niets van weten.’
Dit verhaal is onder meer te vinden in: Vrij zijn in het hier en nu van Osho.
