Je schijnt van de lucht te kunnen leven en zowat geen eten nodig te hebben. De spirituele woongroep Contact & Muziek gelooft dat licht en lucht voedend zijn. Sinds een paar jaar zijn ze minder gaan eten en meer gaan mediteren. Eten is overbodig als je je voedt met licht, lucht en liefde, menen deze ademhalisten. Ze willen leven van licht, warmte, kleur, muziek en liefde, schrijven ze op hun site.
Natuurlijk zijn licht en liefde belangrijk. Dat realiseren we ons te weinig en het zou veel vaker in ons dagelijks leven geïntegreerd mogen worden. Zelf wijs ik ook graag op het belang van licht, adem en liefde en gebruik die elementen veelvuldig in mijn meditaties, tijdens retraites die ik geef. Maar eten hebben we wel nodig. Als je denkt te kunnen leven van licht en lucht is dat zelfbedrog, zegt hoogleraar Eric van Furth, directeur van het eetstoornissencentrum Ursula in Leischendam. En dan blijft het nog ingewikkeld genoeg een gezond dieet samen te stellen en te zorgen voor een goede balans tussen verschillende producten zoals groenten en granen.
Met die balans nemen breatharians het niet zo nauw. Iemand beweerde dat je maanden kunt leven op slechts een kop thee. Het ademhalisme kan als een radicaal geloof worden omarmd en als een dogma verabsoluteerd. Als het om een praktijk van vasten gaat, zou je daar nog een kritische knipoog in kunnen zien naar een eetpatroon van teveel en te vet eten. Een periode van vasten zuivert en maakt ruimte voor immateriële waarden zoals liefde. Maar nu gaat het om de bewering dat je zowat geen voedsel en drinken nodig hebt en genoeg hebt aan de levenskracht van de lucht en de zon.
Maar dan trap je in de valkuil van valse spiritualiteit. Deze schijnspiritualiteit is niet realistisch omdat we eten en drinken nodig hebben. Laten we dat achterwege dan ontkennen we ons lichaam of brengen het schade toe. Tegenover valse spiritualiteit staat authentieke of geaarde spiritualiteit. Die erkent de realiteit van het leven, van een gezond dieet ook. Geaarde spiritualiteit neemt de basisbehoeften serieus, zoals eten, bewegen en rusten en houdt daarmee een goede zorg voor ons lichaam in.
Jeannette, groepslid van de spirituele woongroep, raakte ondervoed en uitgeput. Uiteindelijk overleed ze. Ik las ‘dat leden van de woongroep zijn aangehouden omdat ze mogelijk hun huisgenoot in hulpeloze toestand hebben achtergelaten. De groepsleden zouden niet genoeg gedaan hebben om haar dood te voorkomen.’ En daar gaat het behoorlijk wringen: de woongroep wilde toch leven van warmte en liefde? Waar was hun zorg en compassie voor hun zieke groepslid? In hun opvatting van spiritualiteit was veel plaats voor lucht, kennelijk niet voor liefde.
Het tonen echter van affectie en compassie is nu juist een kenmerk van spiritualiteit. Als we niet gericht zijn op medemenselijkheid en mededogen wordt het leven kil en koud. En als de leer belangrijker wordt dan het leven, het concept het wint van compassie, komen we uit bij een valse vorm van spiritualiteit. Behalve de levenskracht van de lucht en de energie van het zonlicht hebben we hartelijkheid, veel hartelijkheid nodig. Het tonen van je hart en de liefdevolle zorg voor je naaste is de kern van je spirituele weg en niet het winnen van het wereldkampioenschap vasten.
Zie ook het laatste boek van Ton Roumen Geaarde spiritualiteit
