Je bent moeder van vier kinderen die je samen met je man opvoedt en hebt een baan van dertig uur. Je bent mantelzorger voor één van je ouders en hebt ook nog een gezin. Je hebt een drukke baan als arts in een ziekenhuis en werkt aan een proefschrift terwijl de kinderen ook aandacht behoeven. Zomaar wat voorbeelden van mensen die ik de afgelopen maand sprak. We moeten veel. Teveel. Het is bepaald een heilig moeten, alsof een god wordt vereerd en in stand gehouden en er geen ruimte is voor andere levenskwaliteiten. Terwijl dat verlangen er wel is.
Ja, we moeten veel en de druk om te moeten wordt ons opgelegd. Maar misschien moeten we vooral van alles van onszelf. En natuurlijk, er zijn ook acties die wel nodig zijn zoals een tweejaarlijks bezoek aan de tandarts, kleding wassen als het aan de orde is, werk of studie en genoeg slapen.
Maar wat is nu de andere kant van de medaille? Het antwoord ligt besloten in het hulpwerkwoord ‘zijn’. En dat is aan de orde als je luiert of niets doet. Dan valt alle druk weg. ‘Ik werk hard en ben sociaal’ verandert simpelweg in ‘ik ben’. Dat is je zijnsmodus. Die bevat de beste versie van jou, het is jouw natuurlijke aard. Jij mag er helemaal zijn en jij bent oké zoals je bent. In die ontspannen modus kun je ervaren dat je er helemaal mag zijn en dat je de moeite waard bent.
In de zijnsmodus kun je ontspannen en tot rust komen. En er is nog meer. In de zijnsmodus ligt alles besloten en er komt alles uit voort: je talenten, je liefde, je vitaliteit. Je hoeft maar enkele minuten per dag gewoon er zomaar te zijn en te verwijlen, te wandelen of op een bankje te zitten ter compensatie van alles wat moet.
Aankomende retraites: klik hier voor de aankomende retraites