In mijn retraites vertel ik vaak dat het beslist verschil uitmaakt of je in een wegrestaurant mediteert of in een klooster. Deelnemers moeten daar dan om lachen, maar ze snappen wel wat ermee wordt bedoeld. Kloosters zijn geschikte plekken om te verstillen: er hangt verstillingsenergie die merkbaar is.
Ik leidde een retraitedag in de kloosterkapel van Vorstenbosch. Het klooster bestaat niet meer, maar de kapel is nog wel in gebruik. De deelnemers merkten de fijne, stille sfeer van de kloosterkapel. Die werd versterkt door nog iets anders: de krachtige leylijn waar deze kapel op staat, de Lambertuslijn.
Zo’n honderd jaar geleden ontdekte archeoloog Alfred Watkins dat in Herefordshire bepaalde paden rechte verbindingen door het landschap leken te vormen. Toen hij dit naging op een kaart, zag hij dat verscheidene belangrijke plaatsen op één lijn lagen. Hij vermoedde dat er overal lijnen door het landschap konden lopen die allerlei belangrijke punten met elkaar verbonden: menhirs, steencirkels, hunebedden, grafheuvels en boomheiligdommen. Bij zijn onderzoek naar deze lijnen kwam hij veel plaatsen tegen met het woord ‘ley’ (spreek uit: lee) erin, wat bescherming of luwte betekent. Historicus Wigholt Vleer ontdekte in zijn onderzoek naar leylijnen dat Nederlandse lee- of lede-namen, zoals Leerdam, steeds overeenkwamen met het Engelse woord ‘ley’ of het Duitse woord ‘lei’.
Tegenwoordig vraagt bijna niemand zich nog af of zijn huis op een leylijn staat.
Leylijnen zijn banen van stromende energie, het zijn meridianen van de aarde. Deze zijn doorgaans kaarsrecht en kunnen honderden kilometers lang zijn. Daar waar leylijnen elkaar kruisen ontstaan krachtplaatsen of leycentra. Leylijnen geven mensen levenskracht en ze hebben een helende werking. Een krachtige leylijn loopt vanuit Stonehenge in Engeland naar Externsteine in Duitsland. Beide locaties zijn oude Keltische heiligdommen. Deze leylijn loopt ook door Nederland. Hij komt in Domburg ons land binnen. De Sint Janskathedraal in Den Bosch staat erop. En ja, ook de kloosterkapel van Vorstenbosch.
Vroeger werden heiligdommen zoals kerken, kloosters en kastelen op deze krachtplaatsen gebouwd. Over die kennis beschikten onze voorouders. Tegenwoordig echter vraagt bijna niemand zich nog af of zijn huis op een leylijn staat, maar wel of het op vervuilde grond staat. De huidige stand van wetenschap en techniek is groot, maar de kennis over leylijnen zijn wij mensen kwijtgeraakt. Dieren niet. Walvissen en olifanten volgen leylijnen als ze zich verplaatsen en tijdens hun reis gebruiken ze die positieve energie om bij te dragen aan harmonie in de wereld en universele liefde. Dieren zijn verbonden gebleven met intuïtieve kennis. Nu wij mensen nog.
