Terug van vakantie vallen me de verschillen van coronamaatregels op tussen Nederland en andere Europese landen. In Nederland geldt anderhalve meter, in andere landen is één meter kennelijk voldoende. Verwarrend. In Oostenrijk en Duitsland geldt een Maskenpflicht in de supermarkt, in Nederland niet. Ook dat snap ik niet. En dan heb ik het nog niet eens over de laatste persconferentie van Rutte. Daarin stelde hij, dat als je een etentje thuis organiseert, je maximaal zes personen mag ontvangen, terwijl vanaf 1 juli geldt dat er bij georganiseerde samenkomsten 100 gasten mogen zijn. Ook dat is verwarrend.
Al een half jaar lang loopt ons leven totaal anders. De coronacrisis heeft onze grote en kleine wereld ingrijpend veranderd en onze waarden en routines op zijn kop gezet. Alles is anders. Er zijn mensen gestorven. Er zijn mensen ernstig ziek geworden. Er zijn er die hun baan zijn kwijtgeraakt, anderen wisten een nieuwe draai aan hun bestaan te geven. Relaties zijn onder druk komen te staan of juist opgebloeid. Berichtgeving is tegenstrijding, verwarrend. Iedere keer wordt je op een ander been gezet. De coronacrisis heeft vooral emotionele gevolgen. Ons emotionele systeem heeft een opdonder van jewelste gekregen. We zijn in een emotionele achtbaan terechtgekomen. Veel mensen zijn boos of moedeloos, angstig of onzeker.
De coronacrisis heeft ervoor gezorgd dat ons emotionele systeem een opdonder van jewelste heeft gekregen.
De coronatijd is vermoeiend en verwarrend. We zijn van de leg en de pandemie put ons emotioneel uit. De media stoken het vuurtje verder op en zorgen bepaald niet voor meer rust of hoop. Ze overladen ons met – meestal tegenstrijdige – informatie en versterken de angst: ‘De tweede golf komt er nu toch echt aan, maak je borst maar nat.’
De verwarring en de angst gaan over de maatregelen. Maar dat niet alleen. Ze gaan over ons bestaan, over de spanning tussen overleven en leven, tussen angst en hoop, tussen onzekerheid en vertrouwen. Welke toekomst is er? Hoe nabij kunnen we elkaar zijn? Moet ik voortaan altijd thuiswerken? Er is onzekerheid, onveiligheid. En onveiligheid leidt tot angst. De regie en controle die wegvalt, leidt tot angst.
Ook ik merk hoezeer Corona mij verwart, vermoeit en invloed heeft op mijn emoties. Wat te doen? In verwarrende en emotionele tijden – die per saldo altijd stress kosten – is het belangrijk genoeg te rusten, te bewegen, geaard te blijven en voor jezelf te zorgen. Deze tijd vraagt om rust, die is een voorwaarde voor helderheid. Zo kunnen we rustig en helder blijven denken en handelen.
Utrechtse studenten zien deze crisis als een kans. Zij startten een Facebookpagina ‘NOS in English’. Daar kunnen mensen in Nederland, die geen Nederlands spreken, terecht en snel op de hoogte worden gebracht van de overheidsmaatregelen. Een succesvolle actie die veel mensen daadwerkelijk helpt door betrouwbare en objectieve informatie aan te reiken. Dat zorgt ook weer voor minder verwarring en paniek.
