Even helemaal tot jezelf komen. Weg van de waan van alledag en alleen zijn met je gedachten. Een persoonlijke retraite kan dan erg welkom zijn. Op verschillende plekken in Limburg bieden kloosters de mogelijkheid van een tijdelijk verblijf.
door: Remco Koumans foto’s John Peters
Klik hier voor het oorspronkelijke, integrale artikel, pagina 30
Klik hier voor het oorspronkelijke, integrale artikel, pagina 31
Klik hier voor het oorspronkelijke, integrale artikel, pagina 32
[Hieronder volgt een deel van het artikel]
Populair
Rust en stilte. Het is voor de moderne mens die tegenwoordig gewend is aan honderden prikkels per dag iets wat steeds zeldzamer wordt. Het bewust opzoeken van die rust en stilte in de vorm van een retraite is iets dat aan populariteit toeneemt. Dat ziet ook de in Roermond geboren en tegenwoordig in Nijmegen woonachtige Ton Roumen. Al zo’n twaalf jaar verzorgt hij retraites in verschillende kloosters in het land, waaronder klooster St. Michael in Steyl.
„De mens is het niet meer gewend om tegenwoordig afgezonderd te zijn. Neem alleen al een smartphone. Ik had laatst pas na anderhalve dag gereageerd op een whatsApp-bericht en toen kreeg ik meteen de vraag of alles goed met me ging. Tegelijkertijd zijn er steeds meer mensen die wel bewust opzoek gaan naar dat moment van rust. Om weer even alles op een rij te zetten en over dingen na te denken. En daar help ik ze bij tijdens de retraites, met onder meer elk dagdeel een meditatiesessie, en als men daar prijs op stelt een goed gesprek. Maar daarnaast is er veel tijd die mensen naar eigen inzicht in kunnen vullen.”
In de praktijk ziet Roumen meer vrouwen dan mannen meedoen aan de retraites en vaak zijn het mensen tussen de 45 en de 60 jaar oud. Sommigen komen een keer, maar er zijn ook mensen die vaker meedoen. „Er is nu iemand bij die voor het laatst vier jaar geleden mee is geweest. Die heeft toen wat leerpunten meegenomen, maar kwam er onlangs achter dat de batterij toch weer opgeladen moet worden middels een retraite. Als het ware een apk-keuring voor je geest. Daarnaast gaan er ook regelmatig mensen mee die last hebben gehad van een burn-out en die hopen middels een retraite te leren wat ze in de toekomst zouden kunnen veranderen. Bij jonge mensen zie ik dat ze in materieel opzicht wel alles hebben, maar toch zitten met vragen als ‘wat is mijn doel in het leven? en wie wil ik zijn? Daar hopen ze tijdens een retraite dan ook een antwoord op te vinden.”
Roumen zoekt bewust kloosters op. „Het zijn van oudsher natuurlijk al gebouwen die dienen als plekken voor verstilling. Zulke dagen moet je niet houden in een wegrestaurant bij wijze van spreken. Tot rust komen gaat in een klooster heel gemakkelijk. De omgeving leent zich ook vaak om te wandelen, zoals hier in Steyl langs de Maas.”
Wat Roumen betreft is het niet noodzakelijk dat deelnemers hun smartphone thuis laten. „Dat is voor iedereen verschillend. De mens staat van nature als het ware ‘open’ en sluit zich dan weer af. Het is niet erg als je hier af en toe een kwartiertje even openstaat en je telefoon gebruikt, om vervolgens jezelf weer af te sluiten.”
Balans
Roumen benadrukt dat je niet per se in retraite hoeft te gaan om tot jezelf te komen. „Veel mensen hebben zo’n rustmoment als ze wandelen, of als ze een pelgrimstocht ondernemen. Anderen maken een fietstocht. Het is per persoon verschillend. Waar het in de kern om gaat is dat je in je leven een balans vindt tussen inspanning en ontspanning. En op de momenten dat je je realiseert dat die verhouding erg scheef is geworden, dan kan een retraite helpen om jezelf weer in balans te krijgen.”
Na afloop van een retraite krijgt Roumen vaak positieve reacties. „De vraag is natuurlijk in hoeverre mensen erin slagen om dat wat ze hier hebben opgestoken vervolgens in hun dagelijks leven te integreren. Daar krijgen ze handvatten voor mee en hopelijk helpt hen dat. Al is het maar dat mensen elke dag zowel letterlijk als figuurlijk even een adempauze nemen, of een positieve tekst lezen al is het maar voor vijf minuten. Op die manier kun je de balans in een anders zo druk leven toch proberen te bewaken.”