Mijn tante op leeftijd kon niet meer zelfstandig blijven wonen en verhuisde naar een verzorgingstehuis. Haar huis is opeens onbewoond. Enkele spulletjes gingen mee: haar bed, een tafel met stoelen, een kast, twee bankjes, de tv, kleding en foto’s. De belangrijkste zaken heeft ze meegenomen maar haar oude huis staat nog vol, ook nadat familie en kennissen nog wat spulletjes hebben uitgezocht die van pas komen of een herinnering aan haar bevatten. En dan komt de woningontruimer. Vier sterke mensen ruimen de woning in drie uur tijd leeg en nemen alles mee. Keurig gescheiden, dat wel. De boeken gaan naar het oud papier, twee boekenkastjes naar de kringloopwinkel. Vazen en glaswerk worden stukgegooid. De scherven komen in een speciale ton.
Spullen die deel uit hebben gemaakt van een groot deel van haar leven zijn erop eens niet meer. In één klap is alles verdwenen. Sommigen zijn blij met de centrifuge, de boekenkast, het eetservies, een bankje of boeken. Voor anderen zijn persoonlijke bezittingen waardevol. Dat komt het beste tot uitdrukking in foto’s die beeldend getuigen van haar lange leven. Haar huis wordt leeggeruimd. Er blijft niets achter. Toen mijn moeder zoveel jaren geleden overleed en haar appartement moest worden leeggeruimd, heb ik gemerkt dat spullen niet belangrijk zijn. Foto’s wel. Die helpen de herinnering levend te houden. Maar er zijn geen honderden foto’s nodig om de herinnering levend te houden. Ik heb een selectie gemaakt. Die zitten in een doos en ik bekijk ze nog wel eens op een regenachtige zondagmiddag.
Als het huis wordt ontruimd en alles weggaat, ontstaat in die leegte de vraag: wat is belangrijk?
Sinds het leegruimen van het appartement van mijn moeder voel ik weerstand tegen een overmaat aan spullen. Alsof een teveel aan meubels, vazen, servies en tuingereedschap mijn leven bepalen en gevangen houden; ze maken me afhankelijk van materiële zaken, waardoor datgene waar het écht om gaat in het leven geen ruimte krijgt.
Als het huis wordt ontruimd en alles weggaat, ontstaat in die leegte de vraag: wat is belangrijk? Wat is waardevol? Sommigen vinden materiële spullen belangrijk. Anderen ontdekken dat het daar niet om gaat, maar dat het om niet materiële waarden gaat. Foto’s verwijzen daarnaar. Ze houden herinneringen levend en verwijzen naar wat écht waardevol is. Meer specifiek de herinnering aan bijzondere, mooie en dankbare momenten. Aan momenten waar liefde aanwezig was. Een stoel of een kast kan worden verkocht, weggegeven of weggegooid. Als alles weg is, wordt in die leegte duidelijk dat er maar één ding telt. Dat is liefde. Liefde in verbondenheid.
