Twee jaar lang was er vanwege corona geen Vierdaagse in Nijmegen, de stad waar ik woon. Dit jaar wordt de Vierdaagse aangepast. Vanwege tropische temperaturen zal er dinsdag niet worden gewandeld. De Vierdaagse is dit jaar een driedaagse. ‘Het lijkt wel alsof er een vloek rust op de 104de editie,’ zegt marsleider Sackers omdat de bekende wandeltocht voor het derde achtereenvolgende jaar weer niet onder normale omstandigheden kan plaatsvinden.
Als ik niet op een vakantieadres verblijf, is er altijd de Vierdaagse. Dat is te merken. Wandelaars lopen op woensdag en vrijdag ’s morgens vroeg door de wijk waar ik woon. Het geluid van een helikopter boven het parcours hoort erbij. Voor sommigen ook weer niet. Ooit spande een Nijmegenaar een rechtszaak aan omdat hij de geluidsoverlast hinderlijk en onnodig vond. Hij verloor die zaak.
De Vierdaagse zorgt voor veel mensen in de stad, heel veel mensen. Er zijn meer dan 40.000 wandelaars en zo’n kleine 400.000 unieke bezoekers voor de Zomerfeesten. Als je niet van grote mensenmassa’s houdt, zoals ik, voel je je minder verbonden met dit grote jaarlijkse evenement: noch als deelnemer, noch als toeschouwer en als feestvierder evenmin. ‘Zou ik willen deelnemen?’ is mij al vaker gevraagd. Ik hou beslist van wandelen, maar veertig kilometer vind ik persoonlijk een beetje teveel van het goede. En als ik wandel, loop ik liever niet in colonne, maar bepaal ik graag mijn eigen route. Liefst niet in de bebouwde kom, maar in de natuur: in de Eiffel of de Alpen.
Sommigen vinden het fijn prikkels buiten zichzelf op te zoeken. Anderen daarentegen zoeken het vertier in zichzelf.
Ik maak een andere keuze dan de gemiddelde Vierdaagse wandelaar. Die zoekt graag vertier buiten zichzelf. Hij of zij maakt praatje, geniet van het onthaal en de aandacht van toeschouwers. Hij eet en drinkt wat en geniet van het buiten zijn en de ontmoeting met anderen. Sommigen vinden het fijn prikkels buiten zichzelfop te zoeken. Anderen daarentegen zoeken het vertier in zichzelf en weten hoe rijk hun binnenwereld is. Tot die categorie reken ik mezelf. In plaats van een lange wandeling in een stoet van wandelaars, zoek ik stilte en ontspanning, in mezelf, in de natuur, in de beweging van het lopen. Je zoekt het buiten jezelf of in jezelf.
Deze week doe ik mee aan een meerdaagse. Nee, niet die van Nijmegen, die is dit jaar gereduceerd tot een driedaagse. Als de wandelaars hun tocht lopen, verblijf ik in een klooster aan de Maas in Noord-Limburg en verzorg ik mijn jaarlijkse vijfdaagse zomerretraite. Kloosters zijn mooie plekken om te bezinnen en op adem te komen. Voor introverte mensen. Voor extraverte mensen net zo goed. Ook die kunnen de rijkdom van hun binnenwereld ontdekken.
