‘Ik wil dit niet meer, ik wil stoppen,’ zegt Michel heel beslist. Hij is vastgelopen in zijn huidige baan. Waarom stopt hij niet per direct? Simpelweg omdat deze baan ook voordelen heeft zoals een riant salaris en hij hoeft zich geen slag in de rondte te werken. Maar wat zwaarder weegt is dat hij niet wordt uitgedaagd, moeite heeft met collega’s hij zijn hart er niet in kwijt kan. Nu voelt hij zich teveel ambtenaar, iemand die opdrachten van anderen moet uitvoeren en waar hij zelf geen plezier aan beleeft.
‘Zeg toch nee tegen deze job en volg je gevoel,’ adviseren goede vrienden hem. Maar dat is gemakkelijk gezegd. Zeg nee en volg je gevoel. Maar dat is moeilijk als je nog met zoveel koorden vastzit aan je huidige werk en je collega’s en je ook de voordelen van deze baan ziet. Waarom zou je dan ander werk zoeken? Een lange periode van twijfelen en nadenken volgt. En dan besluit Michel met heel zijn hart te gaan stoppen. De twijfel is verdwenen als sneeuw voor de zon. Twee dagen later krijgt hij opeens een bericht van een andere organisatie met de vraag of hij interesse heeft in een baan met veel creativiteit en eigen ruimte. Dat aanbod voelt goed. Hij wordt gevraagd om te komen praten.
Je doet jezelf geweld aan als je niet meegaat met de stroom waardoor jij je persoonlijke ontwikkeling hindert.
Ik weet niet hoe de sollicitatie is afgelopen, maar ik heb het vertrouwen dat Michel die baan, of een andere, heeft kunnen krijgen vanwege het sterke signaal dat hij heeft afgegeven. De moraal is misschien dat je vaak te laat stopt omdat je in een oud patroon blijft hangen en het nieuwe niet aandurft. Onbekend maakt onbemind. Het leven is echter één groot veranderingsproces dat vraagt om daarin mee te gaan. Je doet jezelf geweld aan als je niet meegaat met de stroom waardoor jij je persoonlijke ontwikkeling hindert. Waarom zou je dat doen? In het gedateerde romantische melodrama The Sound of Music twijfelt de non Maria of ze in het klooster moet blijven of dat moet verlaten omdat ze verliefd geworden is op een man. Moeder Overste zegt dat als God een deur dichtdoet, hij ergens anders wel een raam opent. Daar mag ze op vertrouwen.
Er gaat vaak een raam open als er een deur dichtgaat, alleen weet je niet welk raam en met welk uitzicht. De toekomst ligt immers open, die is nog niet ingevuld. Wat rest is te vertrouwen op wat de toekomst je zal brengen. Wat die ook zal zijn.
