Ik ontmoette Alex, een zelfstandige belastingadviseur van 48 jaar. Hij houdt zijn leven bewust klein en er is werk genoeg om van te leven, genoeg vrije tijd om te wandelen, te lezen en af en toe muziek te maken. Elke ochtend begint hij met een stilte van tien minuten, waarna hij in alle rust ontbijt en zijn dag begint. Hij werkt met toewijding en geniet ervan. Alex heeft verdriet gehad toen hij zes jaar geleden gescheiden is van zijn vrouw. Hij heeft die pijn niet weggedrukt, maar doorleefd. Het heeft hem zachter gemaakt en is hij vaker dankbaar. Hij zegt: ‘Er zijn dagen dat ik verdrietig ben, en toch leef ik dan voluit. Omdat ik voel: ik bén er. Ik ben verbonden met wat is.’ Hij maakt tijd voor een praatje met de buurvrouw, koffie met een vriend, een stille wandeling in het bos. Zijn tempo is geen vlucht, maar een keuze. Alex leeft vanuit een innerlijk kompas. Hij heeft niet veel, maar is rijk – omdat hij aanwezig is, in zichzelf, in het moment en in relaties die er voor hem toe doen.
De manier waarop Alex tegenwoordig leeft is niet vanzelf gegaan. Vroeger begonnen zijn dagen vroeg en eindigden laat. Zijn agenda was altijd vol. Hij voelde zich voortdurend opgejaagd. Tijdens zijn werk dacht hij aan het werk dat er nog lag. Hij voelde zich schuldig dat hij vrienden en zijn gezin vaak verwaarloosde. Als hij eindelijk ’s avonds op de bank zat, pakte hij zijn telefoon en scrolde gedachteloos, niet om te ontspannen, maar om te ontsnappen. Alex was structureel moe. Hij had het gevoel dat hij alleen maar dingen afwerkte. Hij stond altijd ‘aan’, maar voelde zich nergens echt aanwezig. Hij verlangde naar rust, naar lichtheid, naar iets wat hem raakte. Maar dat verlangen durfde hij nauwelijks toe te laten. Als iemand hem vroeg hoe het met hem ging, zei hij: ‘Druk, maar goed hoor!’ In werkelijkheid leefde Alex vooral op de automatische piloot en was hij niet gelukkig. Hij was vervreemd van zichzelf.
Als hij eindelijk ’s avonds op de bank zat, pakte hij zijn telefoon en scrolde gedachteloos, niet om te ontspannen, maar om te ontsnappen.
Wat is er gebeurd met Alex? Waardoor kon hij veranderen? De scheiding was het kantelpunt, maar die crisis bood hem de kans uit de overleefstand te gaan. Overleven wil zeggen dat je niet weet hoe je de dag door zult komen. Leven is het tegenovergestelde. Wil je die transformatie mogelijk maken dan kun jij jezelf de filosofische en plechtige vraag stellen waar het leven klopt en stroomt. Maar je kunt het ook anders aanpakken en je de vraag stellen waar jij blij van wordt. Die eenvoudige maar krachtige vraag laat je een andere weg zien en helpt je je leven te transformeren van overleven naar leven. Een leven dat voor jou klopt en waarin je kunt voelen, ontspannen en genieten.
