We trekken er weer op uit! Massaal komen we tevoorschijn uit ons isolement. Ook ik wil graag naar buiten. Zuid-Limburg trekt. In het zuiden kun je prima onthaasten. Kennelijk ben ik niet de enige die zo denkt. Het zonovergoten Zuid-Limburg zit barstensvol met toeristen en dagjesmensen. Wandelaars overal: in de heuvels, langs de Geul en op de Gulperberg. De terrassen zitten vol. De wegen zijn gevuld met wielrenners die op hun dure racefietsen de talloze heuvels bedwingen. Dagjesmensen doorkruisen de wegen. Motorrijders toeren door het heuvelland, evenals oldtimers. Op de wegen in Zuid-Limburg is het file rijden geblazen. Het is er wel gezellig, maar je kunt er niet onthaasten en ontspannen.
De heroverde vrijheid doet iets met ons. Het is nog even wennen, maar we kruipen massaal uit ons hol, alsof de winterslaap is beëindigd. We zijn extravert en zuigen het buitenleven in ons op door te gaan wandelen, op een terras te zitten, de bioscoop te bezoeken, te fietsen en te zwemmen. Maar psychologen waarschuwen ons: wie in één keer na maanden van eenzaamheid en opsluiting naar een druk bezocht festival gaan, raakt overprikkeld en ervaart stress. Ons brein kan dat niet aan. Dat ziet grote veranderingen als een bedreiging. Doe je het toch, dan ervaar je stress. Voorzichtig aan dus.
Na een vermoeiende werkdag ontspanning zoeken door naar Netflix te kijken, zal niet helpen, ook al denk je dat misschien.
Het is vrijdagmiddag en de werkweek zit erop. Een werknemer komt overprikkeld terug van zijn werk en heeft de autoradio keihard aanstaan. Maar dat zorgt voor nog meer prikkels. De vader die op die vrijdagmiddag moe en geïrriteerd thuiskomt is geladen en ruziet bij zijn terugkomst met vrouw en kinderen. En op vrijdagavond, na een lange en vermoeiende werkdag ontspanning zoeken door naar Netflix te kijken, zal ook niet helpen, ook al denk je dat misschien. De prikkels stapelen zich alleen maar op. Voor prikkelreductie en ontspanning heb je een andere omgeving nodig.
Dat weet broeder Guido als geen ander. Als abt van de abdij Maria Toevlucht in Zundert vertelt hij – in het kader van het Brabants kloosterjaar – over de monniken die een leven in stilte leiden, zonder prikkels van buitenaf. ‘Ik benijd jullie niet, dat je dag aan dag overspoeld wordt door al die prikkelende reclame die je opdringt welke behoeftes dat je moet hebben’, zegt hij. Zelf leidt hij een ‘heerlijk nutteloos leven zonder externe prikkels.’ In die stilte kan hij zichzelf zijn en ‘horen’ wat hij écht wil.
We komen uit de lockdown en willen die periode achter ons laten. Toch valt het te overwegen de waarde van een leven met weinig prikkels te koesteren en zo nu en dan verstilling te zoeken.
