De kerken bleven leeg. Pasen als feest van de hoop en het nieuwe leven werd op die plekken met weinig of geen gelovigen gevierd. De godshuizen waren leeg, de mensen echter vol van hoop op de uitbanning van deze pandemie en het verlangen naar nieuw lenteleven. Met de herdenking van de

Nog nooit heb ik zo weinig kilometers per auto en trein gereisd als de afgelopen drie weken, de periode dat Nederland op slot zit. Er zijn maar twee sectoren waar het hollen is geblazen. De gezondheidszorg en de voedseldistributie. Oh ja, en in sommige sectoren wordt druk geïmprovisee

Zoom, Google classroom, Google Hangouts. Twee weken geleden had ik er nog nooit van gehoord. En toen ik mijn thuiswerkende dochter op een werkdag belde, berichtte ze mij: ‘Ik bel je zo terug, ik zit nu in een conference call.’ Werken en leren zijn opeens heel anders geworden. Je kunt

De jaarlijkse voorjaarsretraite die ik afgelopen weekeinde in een klooster in Steyl zou hebben gegeven, is afgelast. Jammer. Het coronavirus speelt ons allemaal parten. Retraites bieden doorgaans prachtige kansen om angst los te laten. Dat is bijzonder welkom in deze tijd. Maar dit ke

Zoals doorgaans gebruikelijk doen mijn vrouw en ik op vrijdagen boodschappen voor de komende dagen. Als ik de grote supermarkt binnenkom overvalt me een ongekende drukte. Meteen daarna valt het kwartje: iedereen hamstert. Boodschappenkarretjes vol met brood, rijst, macaroni, pastasauz

Of ik mijn handen wil desinfecteren wordt tegen mij bij binnenkomst in een openbare ruimte gezegd. Het coronavirus waart immers rond en is het gesprek van de dag. Je proeft angst en paniek. De media gooien olie op het vuur en houden ons nog sterker gevangen in dat angstverhaal. Er zij

‘Houd een interview met jezelf over de zin van het leven,’ was een oproep van de Volkskrant aan lezers. Ruim vierhonderd inzendingen kwamen er binnen. De beste tien inzendingen zijn te lezen op de website van de Volkskrant. Die van mij eindigde op de zevende plaats. Lees hieronder een

Naar Amsterdam reis ik vanuit Nijmegen liever per trein dan per auto. Al voor zeven uur ’s ochtends vertrekt de intercity. Treinreizigers zoeken een plek, een paar stations later zit de coupé zo goed als vol. Een enkeling leest de krant of drinkt zijn koffie. Maar de meesten hebben hu

Ik ben op station Amsterdam Zuid en neem de trein terug naar huis. Vandaag heb ik een retraitedag gegeven in stadsklooster La Verna in de hoofdstad. Wat een drukte op dit station, in de spits. Wat een contrast met de dag, waarin meditatie en reflectie voor verstilling zorgden.  

Ella Vogelaar was minister voor Wonen, Wijken en Integratie in het vierde kabinet Balkenende in 2007 en 2008. Een van haar taken was om kwetsbare wijken in ons land weer leefbaar en veilig te maken. Op 7 oktober vorig jaar pleegde zij zelfmoord. Als politica ben je zichtbaar, als mini

Twee retraites gaf ik al in dit nieuwe kalenderjaar. Kernbestanddeel van die retraites zijn meditaties. Een retraite zonder meditatie is als een eitje zonder zout. Wat me opvalt is de motivatie waarmee deelnemers mediteren. Alsof men hongerig is naar meer ‘diepgang’ in de meditatie om

Ken je de ervaring dat je door de winkelverkoper, de receptioniste, stewardess of bankemployee met een brede glimlach geholpen wordt. Maar is die glimlach gemeend of gemaakt? Hou er maar rekening mee dat hij gemaakt is, en dat de medewerker in een klantvriendelijkheidstraining geleerd